ขี้อ้าย
ชื่อวิทยาศาสตร์ : MELIACEAE
ชื่อพื้นเมือง : กัดลิ้นลิง ขี้มอด คอมเฮาะ แคว้งที้ แดงดง ตะไล แก้วดง ทองว้า น้ำนุ่น พญาไก่เถื่อน มะเฟืองป่า ย่ามฝ้าย
รายละเอียด
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ไม้ต้นขนาดกลาง สูงถึง ๒๕ เมตร เรือนยอดเป็นพุ่มค่อนข้างกลม ลำต้นเปลาตรง เปลือกนอกเรียบ สีน้ำตาล มีช่องระบายอากาศจำนวนมาก ใบ ประกอบรูปขนนก ปลายคี่ แกนใบยาว ๘-๑๒ ซม.ใบย่อย ๓-๕ ใบ แผ่นใบย่อยรูปใบหอกแกมรูปขอบขนานถึงรูปรี มักเบี้ยว กว้าง ๔-๕.๗ ซม. ยาว ๑๑-๑๕ ซม.ปลายเรียวแหลม โคนมนถึงแหลมกว้าง เส้นแขนงใบย่อย ๔-๕ คู่ ผิวใบเกลี้ยง ก้านใบย่อยยาว ๑-๔.๕ ซม.ใบย่อยที่ปลายมีก้านใบยาวกว่าใบย่อยอื่น ดอก เล็ก สีเหลืองนวล ออกเป็นช่อแยกแขนงตามง่ามใบยาวประมาณ ๓-๖ ซม. ผล ค่อนข้างกลม เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ ๑ ซม. เมื่อสุกสีเหลือง เมล็ดมีเยื่อหุ้ม สีนำตาลแดง เมล็ดรูปไข่
ประโยชน์
ผลเป็นอาหารของสัตว์ได้ ผลสุกมีรสหวานอมเปรี้ยวถ้ากินมากจะกัดลิ้น