กระโดน

ชื่อวิทยาศาสตร์ : LECYTHIDACEAE

ชื่อพื้นเมือง : ปุย ปุยขาว ปุยกระโดน หูกวาง

รายละเอียด

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์

ไม้ต้นขนาดกลาง ผลัดใบ สูง ๘-๒๐ เมตร มีทรงพุ่มค่อนข้างกลมและแตกกิ่งมาก กิ่งอ่อนค่อนข้างเป็นเหลี่ยม เกลี้ยงและมีรอยแผลของก้านใบที่หลุดร่วง ใบ ใบเดี่ยว เรียงเวียนเป็นกระจุกที่ปลายยอดคล้ายหูกวาง รูปไข่กลับกว้าง ๖-๑๒ ซม. ยาว ๑๒-๒๐ ซม. ปลายใบค่อนข้างกลมและมีติ่งใบโคนใบแหลมสอบแคบ ขอบใบเรียบ แผ่นใบหนา สีเขียว ก้านใบอวบแบนยาว ๒-๓ ซม. ใบแก่ก่อนร่วงสีแสด ดอก สีขาว มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ออกเป็นกระจุกที่ปลายกิ่ง หรือเหนือรอยแผลของก้านใบที่หลุดร่วงดอกประกอบด้วยกลีบเลี้ยง ๔ กลีบ รูปขอบขนานกึ่งรูปไข่ยาว ๑ ซม. เกสรเพศผู้จำนวนมาก ผล รปู กลมรีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง ๕-๘ ซม. ผิวเรียบเปลือกหนา ผลมีเนื้อสีเขียว สุกเป็นสีน้ำตาล เมล็ดแบนสีน้ำตาลมีหลายเมล็ด

ประโยชน์

ดอก เป็นยาบำรุงกำลังหลังจากคลอดบุตรแก้หวัด แก้ไอ ชุ่มคอ ใบ มีรสฝาด ใช้ใส่แผล ผล มีรสจืดเย็น เป็นยาช่วยย่อยอาหาร เปลือกต้นใช้สมานแผลแก้เคล็ดเมื่อย แก้อักเสบจากงูกัด เมล็ด มีรสฝาดแก้พิษต่างๆ